Tatlı Dil, Gülen Bir Yüz....

Tatlı Dil, Gülen Bir Yüz....
Tatlı dil, yılanı deliğinden çıkarır" demiş bizden öncekiler..Doğruluğuna yüzde yüz katıldığım sözlerden biridir.Bulaşıcıdır da üstelik, yani ben öyle olduğunu düşünüyorum. Ne kadar kötümser, ne kadar agresif olursanız olun, karşınızda gördüğünüz gülen bir çift göz, işittiğiniz tatlı söz, iyi niyetli her hareket sizi de yumuşatacaktır mutlaka.Eninde sonunda...

Eskiden çalıştığım şirkette, günde belki 300 kişinin derdine derman olmaya çalışırdım. Öfkeli, mağdur, haklı ya da haksız tepkisini anlatan insanlarla telefon konuşması yapıyordum.Küfür ve hakaret dışında duyduğum her türlü sitem, ağır söz karşısında sakin ve tatlı dille olması gerekeni, yapılacak işlemi anlatırdım, bir kaç saat sonra olayı çözen arkadaşın telsizinden duyardım. "O, telefondaki Zeynep Hanım var ya, teşekkürlerimi iletin sağolsun, Allah ne muradı varsa versin" Bu sesleri duyar ve gülümserdim..Olması gereken zaten yapılacaktı, ben sadece sakin ve tatlı tatlı anlatmıştım o kadar..Ya da çözümlenemeyen şey hala mevcutsa bile ikinci ya da üçüncü telefonunda pek bir kibar açarlardı telefonu. Önceki öfkeli, sert hallerinden eser kalmazdı.Bulaşıyordu işte...

Oysa, ben günümüz koşullarında çok asık suratlı bireyler olduğumuzu gözlemliyorum. Ağırlaşan yaşam şartları, gündelik koşuşturmaca ya da stres mi bizi bu hale getiriyor, yoksa bazı değerler yok mu oluyor yavaş yavaş.Korkuyor muyuz gülümsemeye, göz göze gelmeye... Neden patlamaya hazır bomba gibiyiz çoğu zaman. Tebessüm edecek bir sebep değil de, somurtmak için sebepler arıyor gibiyiz. Bu durumda da ne kadar tatlı dilli olabiliriz ki.

Tatlı dil, gülümseyen bir ifade de yetmiyor aslında. Sevgi olmalı buna eşlik eden,yapmacık olmamalı, yoksa yarım kalır, eksik olur. Ve o zaman da çok itici olur zannımca.

Merak ediyorum, asansörde karşılaştığınız, yolda tesadüfen göz göze geldiğiniz birilerine tebessüm ediyor musunuz,yoksa yüzüne bile bakmıyor musunuz, takmıyor musunuz. Ben cevaplayayım önce; Tanımadığım biri olması, tebessüm etmemi engellemiyor.Böyle anlarda karşımdaki de karşılık veriyor, sanki bu hareketi beklermişcesine. Sadece, ilk hareketi ben yapamazdım dercesine! Ne oluyor sonuçta, günüm güzel geçiyor . O ufacık gülümseyiş, günüme yaşam sevinci ekleyen bir iletişim aslında.Ve bir toplum içinde yaşıyorsak, iletişim kurmak kaçınılmazdır öyle değil mi, o halde niye iyi hissettirecek şekilde olmasın, niye günümüzü berbat etsin, ne dersiniz....

Tatlı dil, gülen bir yüz! Çok zor olmasa gerek......