Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman

Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman

Dilimde sabah aaafiyle yeni bir umut türküsü
Kar yağmış dağlara bozulmamış ütüsü
Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü
Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana
Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ay şafağa yakın bir mum gibi erimeden
Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden
Bebekler hayta hayta yürümeden
Geleceğim diyorum geleceğim sana
Ne olur kesin bir takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Beklesen de olur beklemesen de
Ben bir gök kuruşum sırmalı kesende
Gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde
Hangi ses yürekten çağırır beni sana
Geleceğim diyorum takvim sorma bana
-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi
Sen bir zümrüd-ü ankaydın elim tüylerine deydi
Sevda duvarını aştım sendeki bu tılsım neydi?
Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana
Kesin bir gün belirtemem n`olur takvim sorma bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden
Yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben
Yeter ki bir çağır beni çiçeklendiğin yerden
Gemileri yaksalar da geleceğim sana
On iki ayın birisinde kesin takvim sorma bana
-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bak işte notalar karıştı ezgiler muhalif
Hava kurşun gibi ağır yağmursa arsız
Ey benim alfabemdeki kadîm Elif
Ne güzellik ne de tat var baharsız
Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana
Geleceğim diyorum biraz mühlet tanı bana
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ihlamurlar çiçek açtığı zaman
Ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan
Kimseye uğramam ben sana uğramadan
Kavlime sâdıkım sâdıkım sana
Takvim sorup hudut çizdirme bana
Ben sana çiçeklerle geleceğim
-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Bahaeddin KARAKOÇ
_________________

Demek şimdi gidiyorsun;

Yazdığımız son şiir öyle yarım kalacak!

Demek şimdi gidiyorsun; Kuşlarımız acıkacak saksılarımız artık sulanmayacak!

Demek öykümüzü bir ruj lekesi gibi yapıştırıp

aynanın sahtekâr yüzüne

-Oy benim yaralım-

Demek şimdi gidiyorsun;

Beni böyle toz gibi dağıtıp merdivenlern dibine!




Her şey tamam diyorsun git...

Beni viran bir şehir gibi terket...

Haydi git!

Dışarısı ispiyon...Dışarısı ihanet...

Seni bir gören olmasın dikkat et! ..



Dostlukmuş...ölüme yürümekmiş...

Üstüne titremekmiş...vefaymış! ..

Aşk dediğin zavallı bir kapıyı duvara çarpıp

Çıkıncaya kadarmış! ..

Bana komaz deyip

Sancını bir kilo rakıya gömsen de gece yarıları

-Oy benim yaralım-

Asıl sancı uyandığında

Bütün odaları boş görünce koyarmış! .



Gitmek istiyorsun git...

Bir savaşçı asla vedalaşmaz!

Durma git!

Dışarısı dinamit...dışarısı enkaz!

Şunu cbine koy ne olur ne olmaz..



Eylül mağdurlarıydık kimsemiz yoktu

Yaralarımız aman vermiyordu canımıza..

Kimseye kıymamıştık oysa masumduk..

Rahatsız ediyordu bizi bu yalancı tarih!

Yırtılan bir pankart gibi

Şehirlerin ortasına çığ düşürdüyse öfkemiz;

-Oy benim yaralım-



En az bir karıncanın yüreği kadar

Namuslu ve çalışkandı ellerimiz!



Artık bitti diyorsun git..

Kırılsın kapı-çerçeve kırılsın bu cam..

Sorma git!

Dışarısı panik..dışarısı izdiham!

Biliyorum seni vuracaklar bu akşam...



Ne çok fire verdik üstüste..

Ne çok arkadaş yitirdik bu tozlu yolculukta..

Kimliği tespit edilmemiş

Ne çok ceset vurdu zeytin güzeli akşamlarımıza!

Büyük ütopyalar ve büyük dağlar gibi

İçerden çürümüşüz meğerse...

-Oy benim yaralım-

Her gelen ölüm yazmış

Her giden ayrılık işlemiş bu talihsiz gergefimize...



Kendini arıyorsun git..

Aptal bir hayat kur içinde beni barındırmayan

Kalma git..

Dışarısı barut..dışarısı gardiyan!

Yine bir tek ben olurum sana parçalanan..



Demek şimdi gidiyorsun;

Sonunda bizi de çökertiyor bu kancık zelzele!

Demek şimdi gidiyorsun;

Yıkılan bir duvar gibi; ömrüme devrile devrile..

Demek mecburi istikametlerin

Ayrılığı gösteren o adaletsiz kavşağında

-Oy benim yaralım-maralım

Demek şimdi gidiyorsun

Ve bana bir tek secenek kalıyor: güle güle!



Beni öldürüyorsun git..

Kalmasın sende kahrım kalmasın derdim

Bakma git