kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen

kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen

kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen

tarifi zor..

içimdeki çocuğun canını acıttın

hani sana elini uzatan

gözlerinin içine yaşlarını akıtan

hani 'şairim' dediğin birisi vardı ya

sen bu gece onu ağlattın...


camı açıp dışarı bakıyorum

simsiyah bir gece

içerisi ondan beter

ve içimden hiç birşey yapmak gelmiyor

bugün mağlubum hayata

kimbilir huzur beni nerde bekliyor...


dilimin ucuna geliyor sözler

ısrarla yutkunuyorum

susuyorum işte bildiğin gibi

konuşsam ağlıyorsun

ağlasan dağılıyorum

sevgiyle bakan gözlerinden

ayrılık isteyen dudaklarına doğru

yuvarlanıp gidiyorum....


bir türlü anlamadın

ve hep yanlış tanımladın gözyaşlarımı

demiştim sana benim hayatla sorunum var

böyle durup durup buhulanırım ben

sen üzerine alınma yar.....


şimdi bir görsen gülersin halime

anlamsız hareketler yapıyorum

kültablasındakini unutup

yeni bir sigaraya daha yakıyorum...

dedim ya bu gece mağlübum hayata

yıllar sonra ilk kez bocalıyorum.....


hani konuşurken birden susardım

dalardım duvarda bir noktaya

şaşırırdın...

'suskun' derdin bana.

gülümseyip alnından öperdim

ayrılırken fırsat olmadı söylemeye.. unuttum

hayatı bir 'susturucu' gibi içime tıkayan biri vardı

ona çok benziyordun...


oysa konuşacak o kadar çok şey vardı ki

hep içimde kaldı söylenmemişler..

susturdun sende

tıpkı hayat gibi..tıpkı onun gibi

dinlemeye pek niyetli değildin zaten

ama isteseydim bin parçaya ayırırdım kalbini


benden güzel haber bekleyenler var

onlara ne söylememi istersin..?

yine de susmak istiyorum biliyor musun

inadına susmak!

ne zaman birisi hayata yataklık edip kırsa kalbimi

hep böyle yapıyorum...

sadece konuşmakla yakalanmıyor mutluluk

ben neden bütün yolculuklara yalnız çıkıyorum?


hayat her şeyin bedelini ödetir insana

bir gün anlarsın anlaşılmamak ne kötü......

farkına vardığında

araya koca bir zaman girmiştir çoktan

sen de bir gün 'keşke' dersin!

ve anlarsın..

'ruhun' yok artık buralarda...


deli gibi bir sağanak başladı şimdi...

her ayrılık yağmur mu bırakır böyle?

o akşam eşiğin altında öptüğün ben miydim

yoksa bir yalan mıydı? söylesene......


sabah yokum bu şehirde

bilmediğin bir gurbete gidiyorum

nasıl istiyorsan öyle kal...

ama senin de bana benzeyecek sonun

o zaman anlayacaksın ki

her çocuğun bir şiiri vardır..

al... bu da senin olsun...


kimsenin vurmadığı bir yerden vurdun sen

beni değil içimdeği çocuğu ağlattın

bu aralar hayat kazanıyor yine

gün olur bu çark tersine döner

kardelen.. bir tek şunu unutma

en son şairler güler.......