Ağlamayı Bilmeli, Gülmeyi Özlemeli Her İnsan..

Ağlamayı Bilmeli, Gülmeyi Özlemeli Her İnsan..
Resimlerin içinden çıkartıp yanınıza gelmesıni istediğiniz insanlar oldu mu hiç?
O an’ı yeniden yaşayabilme düşüncesi gelip kapınıza dayandı mı peki?
İlla ki hergün sık sık bu düşünce kurcalıyordur zihninizi..
Neden sadece kötü olduğumuzda bizi mutlu edenleri yanımızda isteriz hiç düşündünüz mü?
Yanlış bişey bu bence..
En son sizin için iyilik yapan, sizi zordan kurtaran, geçmişte adını bile hatırlamaya hatırlamaya silikleştirdiğiniz kişiyi arayıp hal hatır sordunuz?
Bunları neden bu hayat hengamesine kapılıp unuturuz anlamam yani..
Bende sık sık yapıyorum..
Ama sonrasında ki pişmanlık çok fena bişeydir bunuda bilirim sizin gibi..
Yanlışlar doğruları doğurur her zaman..
Ama bununda arklasına sığınmamak gereklidir diye düşünüyorum ben..
*
Bu aralar canım her sıkıldığında şükretmeyi denedim..
Halime, yaşadıklarıma, maddi-manevi her şeye, aileme, işime vs..
Başkaları için ne yapabilirim? Ne yapabilirim?.....
Düşündüm ama bulamadım ya..
Her insan kendinden mesuldür değil mi ama?
Ben yaşını başını almış birine nasıl sürekli uyarılarda bulunabilirim ki ?
Uzaklaşmak isteyen buyursun gitsin bence..
Kapı orda demiyorum çünkü daha çok nadir o kapıda içeriye girebilen oldu..
Çıkmak imkansız gibi..
*
Bir kedinin gözlerinde asiliği bir köpeğin başında merhameti aradığınız zamanlar oldu mu peki ?
Yani insandan her zaman dost olmuyor anlamında..
Ben çoğu zaman yaşarım bunu..
Yani çoğu zaman insanları nasılda dost sandığıma yanar üzülürüm ve minik dostlarımızda ararım bazen sevgiyi..
Ne verirsen onu alırsın onlardan.. ama bazı insanlar fazlasını ister hep..
Hmmm..

Sanırım artık sonu geldi bu yazınında..

Son olarak ilk kelimemde dediğimi tekrar edicem..


Ağlamayı bilmeli,gülmeyi özlemeli her insan..

5/3/09

caliope