Annelik Duygusu...

İnsanların canı yandığında,
ya "Allah" ya da "Anam"
diye acısını
bastırmak istemesi bir tesadüf mü?..
"Cennet anaların
ayağının altındadır" sözü,
durup dururken mi söylendi?..
Hangi erkek, ana
kadar dayanıklı?..
Hangi erkek; sevgide, merhamette, paylaşmada ve fedakarlıkta
anadan üstün?..
Hangimiz büyüdük onların gözünde?..
Yaşı 50'yi geçen evladına "Üstün açık yatma"
diye tembih ederek,
koruyuculuğunu sürdürenler analar değil mi?..
Anaların hakkı ödenir mi?..
Cüneyd Suavi'nin bu güzel öyküsünde
anne neymiş bir görün!..

* * *

Küçük kız, kendini bildiği günden beri annesinden
büyük bir şefkat görmüş ve ondan duyduğu sözlerle
Pamuk Prenses'ten daha güzel olduğuna inanmıştı.
Ona göre, nur yüzlü ve badem gözlüydü. Bir tanecik
yavrusuydu her zaman. Ama, ilkokula başlayınca işler
değişti. Arkadaşları onun hiç de güzel olmadığını, hatta
çirkin bile sayıldığını söylemekteydi. Küçük kız, ilk
önceleri onlara inanmadı, çünkü herkes birbirini
kıskanıyordu. Ama, birkaç yılda gerçeklerle yüzleşti.
Annesinin bir pamuğa benzettiği yüzü, çiçek bozuğu
bir cilde sahipti. "Badem" dediği gözleri ise şaşıydı.
Vücudu da bir serviyi andırmıyordu. Demek ki, annesi
onu aldatmış ve yıllar yılı çekinmeden yalan söylemişti.
Genç kızın anne sevgisi, kısa bir süre sonra nefrete
dönüştü. Evlenme çağına gelmiş olmasına rağmen yüzüne
bakan yoktu. Üstelik de gözleri, bütün tedavilere rağmen
düzelmiyordu. Genç kız, doktorların gizlice yaptığı
konuşmalardan kör olacağını anladığında çılgına döndü
ve kendisini hâlâ çocukluk yıllarındaki ifadelerle seven
annesinin bu yalanlarına dayanamayıp evi terk etmeye
karar verdi. Fakat annesi, uzak bir yerde iş bulduğunu
söyleyerek ondan önce davrandı ve kazandığı paraları
bir akrabasına gönderip, kızına bakmasını rica etti.
Genç kız bir süre sonra görmez oldu. Karanlık dünyasıyla
baş başaydı. Bu arada annesini hiç merak etmiyordu.
Yalancıydı annesi, ölse bile bir kayıp sayılmazdı.
Bir gün doktorlar, uygun bir çift göz bulduklarını
söyleyerek kızı ameliyat ettiler.

Ancak o, gözünü açtığında yine aynı yüzü görmekten
korkuyordu. Fakat, kör olmak zordu. En azından kimseye
yük olmazdı. Genç kız, ameliyat sonunda aynaya baktığında,
müthiş bir çığlık attı. Karşısında bir dünya güzeli vardı.

Gerçekten de harika bir kızdı gördüğü. Yüzündeki


bozukluklar tamamen kaybolmuştu. Çok kemerli olan
burnu düzelmiş, kepçe kulakları normale dönmüş ve
yaban otlarını andıran saçları dalga dalga olmuştu.
Genç kız, yanındaki yaşlı doktora sevinçle sarılarak:
"Sanki yeniden dünyaya geldim!" dedi. "Yüzümde hiçbir
çirkinlik kalmamış, estetik ameliyatı siz mi yaptınız?"
Yaşlı doktor: "Böyle bir ameliyat yapmadık kızım!."
diye gülümsedi. "Annenin bağışladığı gözleri
taktık. Sen, onun gözünden gördün kendini!."