Ne aşk var ne acı nede sancı ben dünyaya yabancıyım dünya bana yalancı
çöl yalnızlığı gülüşlerini salma üstüme geceler soğuk
Dudağımda getirdiğim Fırtınalar Teninde boğulan Aşkın ilk Hecesi
bırakıp gitti Aşk belki başka bir Aşkın Telaşında Kendini Dinlemeye
Yalnızca Şunu Söyle bana Ruhum Hangimiz gerçek Hangimiz yalan
Kapat gözlerini Sarıl Yalnızlığına Altı üstü hayat değil mi? Boşver Gönlüm
İçimde öyle güzelsin ki Onu kirletmeyeceğim seninle
Gidişinle yıkılan bu beden ayakta şimdi hayalinle
Hakkımda konuşulur ama şahsiyetim bilinmez
Düşlerinden sıyrılıp akarken umut tutunsa var olacak..
Sen Daha fazla yorma beni ben fazlasıyla ödedim Senin uğruna kaybettiklerimin bedelini
Yüreğim boşver umuda hüzün katan bu dertleri
Baktığım kadarsın arkamı döndüğüm an yalansın..
Rüzgar Alıp Götürse Mechule Doğru Hüzünlerimi
Hayal deyip peşini asla bırakma asıl mücadele verirsen hayaller gerçek olup çıkar
Çok uzak şehirlerde aynı çarpan iki yürek,çok uzak bir şehirde beklendiğini bilerek
Aslında sen dünya güzeli değilsin Sevdiğim için dünyada tek güzelsin...
Her gecenin en yorgunu ben Aşk nakliyatçısıyım Omzumda sen diye bir yük Benden başkası taşımaz Bıraksam belki omuzum rahat ama Kalbim ağır o zaman
Sen bitti dediğinde yağmur yağıyordu aşkın canı sıkıldı seni aldı
Sanık mıym ben hyatmda onlarca insan aRasnda
Bazen üzüLürsün düşünürsün buLamazsn cvpLarı bazen yoruLursn dinLenemezsin kış akşamı
Boğazımda düğümlendi aŞk adına sitemlerin hesap mahşerdedir dendi gider orada bekLerim
arzu dolu o telefonlar kesildiler hayal ettiklerinin hepsi yollarını kaybettiler...
neler oldu bilmiyorumneler bitti? bu çılgınca oyun sona erdi
Sensiz Dipsiz Kör sağır geceler..Derdim çok Dermanım beter..
Yutkunamam sanmıstım yokluğunu Meğer sensiz de geçermiş hayat..
Hep yalnızlık var sonunda yalnızlık ömür boyu
Hiç bir kere hayat bayram olmadı yada her nefes alışımız bayramdı
bazen tutkudan delirince kapanmalı kendine..yağmurun kucağında doymalı sessizliğe...
Özledin mi ? Öyleyse kalk gel Bırak artık kim ne derse der..
Tütsü kokulu bir gecenin omzuna yaslandım
Düşüncemde ikamet ederken varlığın Alıp da hüznümü Bana umut dolu sabahlar bağışlayan !
Sahi Kaç kopyasınız siz? Hanginiz sizsiniz? Hanginiz fotokopiniz?
dileğini tutmuş sayar sonsuzdan geri yanarken yanakları üşürmüş elleri
arzu dolu o telefonlar kesildiler hayal ettiklerinin hepsi yollarını kaybettiler...