Ateşin Kızı-Rodi Baz

Ateşin Kızı-Rodi Baz

Derin,derin iç çekerdi Çıldır gölü
Buz keserdi Kura nehri
Ve ben
Ayyaşların sesiyle çağırırdım seni
Kimse anlayamazdı
Ayaklanırdı ergenliğim
Düşlerim sen ve ben
Susamış bir orman gibiydi kokun
Kokunu duyar yangınları kuşanırdım

Önümü keserdi her gece devriyeler
Gözlerimde ararlardı seni
Susardım
Uluyarak gelirdi tanklar
Ve ben… şarkı söylemeyi unuturdum
Devriyeler kuşkulanırdı
Adını söyleyemezdim
Bulutlar kucaklaşırdı
Ben git diyemezdim
Ay göğsüme inerdi…uyuyamazdım
Gök yüzüne yakarır
Yağmurlara dururdum
Çünkü sen sudan bir hayattın
Yangın yerlerine ancak
Sen erken varabilirdin…

Sen ve ben
bir birine yapışık ikizler gibiydik
Sürüklenirdik ayak uçlarımızdan
Dökülürdü kanımız
Düşerdi aynasına yıldızlar
Kan donup ayna kırılırdı
Çıkardık gök yüzüne…
Bulutlara tutunur kanatlanırdık
Övünürdük aşk bizden biri diye


Sana kayıp bir cennet yaratmıştım yalancıktan
Sen huri olurdun ben zebani
Üzülmezdim hiçbir şey düşmese de payıma
Cehennemi yakıştırırdım kendime


Gün boyu sessizlikti bütün sevinçlerin
Tıpkı kıyıda unutulmuş bir sandal gibi
Suyun çılgınlığı kamçılardı seni
Sallanırdın bir o yana bir bu yana
Böğürtlen kokusuna bulardın aşkımızı
Uyutmazdın beni
Ben o yaşadığın yerde halbuki
Güneşle hıçkıran acemi bir şahindim
Ve o vakitler sen
Aşk ağrılarıyla filiz vermiş
bir ağacın dallarını süslüyordun
olgunlaşan kalçan
gülüşün,gözlerin
Henüz yakmamıştı kimsecikleri
ben yanmıştım

Dilinle konuşuyordu bütün uçurumlar
Bu yüzden ben kanatlanırdım
Metal bir aydınlık çakılırdı anlıma
Yine de aldırmazdım
Tıpkı avuçlarını heceleyerek kollarına bakan
Yaralı bir gerilla gibi
Yitirdiğimi sandığım adını sayıklardım
Ben yanardım
Yüzün aydınlanırdı…


Bir evliya kapısıydı yüzün
İyileşirdi kapında çocuklar
Musa İsa Muhammed
Soğuk yüzü gibiydi gezegenlerin
Söz kanatınca ısınırdı yürekleri
Oysa bir yüzün güneş
Bir yüzün dünya
Bir yüzün ay’dı senin
Seni ancak bir hançer unutturabilir bana
Bu yüzden
Ne zaman karanlıkta bir hançer parlasa
Boynumdan öpülürüm

Korkma zaman aşımına uğratmayacağım
Vakti geldiğinde anılar bana yolculuk eder
Bulurum seni
Buğday kokusuna sarılır
Yatarız bir akşam üstü sere serpe

Şimdi yorgunum
Titriyorum,kırçıl sakallarımla Yürürken sokaklarda
Gördüğüm taşlara oturuyorum üç beş adımdan
Pek çokları gibi belki yitiktir yüzüm
Ama; hasso bir on dörtlüdür yüreğim

Er yada geç
Yüreğimin arzuladığı kente,Taşıyacağım kokunu
Çünkü; geçip giden bütün zamanların Tapınağıdır
Büyülü kent ARDAHAN
Ona ahdettim seni
Onda tanıyacaksın beni.
II
Sınırsız bir sınırdaydık
Müthiş bir sesle uyandı çocuklar
Tepeciler intişarda
Çok uzaklarda
Ama çook uzaklarda
Bir kurt uludu
Sen vurulmuştun…