ÇocukLuğuna yeniLdim ben senin … MisketLerini aLıp kaçan çocuk oLmayı ne çok sevdin sen Yarısında bozmayı biLdiğin bütün oyunLarı … Ne çok kızdın kendine ; Gün batımLarında Güneşi tutamayan eLLerine en çok …
Yasını tutacağım bir ayrılık bile yok ellerimde … Kuyuya attığım hiçbir taş sana isabet etmiyor biliyorum Yastık basarak bütün yaşanmışlıklara gecelerini hep benden uzaklara yatırıyorsun … Kulaklarından silinmiyor yine de sözleri aksak bir şairin … Kim bilir İstanbul daha kaç kez geçecek ben kaç kez çizeceğim altını İstanbul’un …
Aşkın beklenti halidir umut ; öldüremezsin onu… Ki umudu öldürmek aşka intihardır yüreği bilmez misin !… Pişman olacağın zamanların için sana bağışlanmış keşkeler bırakıyorum şimdiden Kızılırmak’ın bulanık kızıllığına bulaşan öfkemi Marmara’nın hüzün baz mavisine döküyorum avuçlarımdan… Kalemim kadar sevsem de seni Yüreğimin dar geldiği bir sevdam olmadın hiç …
Bilmiyorsun ki İstanbul’a yol yaptığım avuçlarından geçecek olan bütün gemilerin yüreksizliğine delik açacak şimdi kalemim !...
Ki batmış bir geminin su yüzünde kalan Tek parçasıdır kalemim … Şimdi öyle bir sahne seç ki kendine İçinde yaşattığın cesedimi gömdüğün kentine korkaklık düşürmesin eksik bakışların … Giden ve kalanıyız işte gölgesine tutunamayan bir aşkın…
Kalem kağıdına küs ; Kağıt kalemine düş… Benden uzaklara düş şimdi bakışlarını ki Kan tadı almayayım dudaklarına Düşürdüğün yaştan…
Konu: ÇocukLuğuna yeniLdim ben senin … 
Paz Kas. 08, 2009 2:59 pm
