...Tatlı uykular meleğim...
Ölmek üzereydim.Tutunacak hiçbir dalım kalmamıştı.Hayatın değeri kalmamıştı.Bitmişti her şey.Tükenmişti gitmişti cancağızım gönül sazım.O ölmüştü..
Evet..Kollarımda can vermişti sonsuza kadar diyerek.Günlerce ağlamıştım mezarı başında.
Büyük sevdaydı bizimkisi.Büyüsü bozulmuştu artık.Uçurumun kenarındaydım.Tek bir adımım her şeyi bitirebilirdi.Önümde mavi derin bir sonsuzluk uzanıyordu.Tam adımımı atacakken biri ‘Dur!’ dedi ‘Yapma sakın.’Bu oydu.Bu cancağızımın sesiydi.Çok yakınımdaydı.Bembeyaz gelinliğini giymişti. ‘Ama.’ dedim. ‘Ben sana geliyorum’
-Buradayım ya işte nereye gidiyorsun.dedi
-Hiç gitme o zaman dedim.Kal yanımda.
-Kalamam gitmeliyim.dedi.Bensiz devam etmelisin.
-Nasıl olur nasıl sensiz devam ederim bu boş dünyaya söyle.Sen benimsin ve öyle kalacaksın.
-Hayır dedi o rüzgar gibi ses.Merak etme bensiz de devam edeceksin.
-Nasıl olacak sensiz nasıl devam edeceğim
-Sen nasıl istersen öyle olacak dediYanağıma bir öpücük kondurdu..Ve yok oldu..
Dinledim onu geri döndüm..
Aradan yıllar geçti..
Ve şimdi eşim ve çocuklarımla çok mutluyum.Her hafta cancağızımın mezarına gidip en sevdiği çiçeklerini başucuna koyuyorum.Ninnisini söyleyerek uyutuyorum..Tatlı uykular meleğim..
Konu: ...Tatlı uykular meleğim... 
Perş. Ağus. 27, 2009 7:20 pm
